Zespół Pałacowo-Parkowy w Natolinie. Sarkofag Natalii Sanguszkowej z Potockich autorstwa Ludwika Kauffmanna. Natalia (córka Anny Potockiej z Tyszkiewiczów i Aleksandra Potockiego, wnuczka Aleksandry Lubomirskiej i Stanisława Kostki Potockiego) zmarła bardzo młodo w wieku 23 lat.
Warte dodania jest, że po jej narodzinach, od imienia Natalia, Potoccy zmienili nazwę swej posiadłości (Bażantarnia) na Natolin.
Sarkofag został wykonany z fundacji jej ojca Aleksandra Potockiego. Inspiracją do wykonania projektu była kamienna ława w parku Bomarzo. Ludwik Kauffmann wykonał rzeźbę Natalii na podstawie szkicu Antonio Canovy do posągu Dirce.
Projekt oprawy architektonicznej wykonał Henryk Marconi.
Do sarkofagu prowadzi specjalnie wybudowany most mauretański (również projektu Henryka Marconiego).
Pierwotnie na filarach pomnika znajdowały się cztery posągi uskrzydlonych geniuszy, które były podparte zgaszonymi pochodniami nawiązującymi do przedwczesnej śmierci Natalii.
Po śmierci Aleksandra Potockiego zespół Pałacowo-Parkowy w Natolinie zaczął popadać w ruinę. Jeszcze w XIX wieku z sarkofagu usunięto bogaty wystrój rzeźbiarski.
W okresie II wojny światowej stacjonujące w Natolinie oddziały niemieckie w bestialski sposób potraktowały sarkofag Natalii Sanguszkowej z Potockich jako tarczę strzelecką.
Miejsce to opowiada nam o ogromnej rozpaczy ojca z powodu przedwczesnej śmierci ukochanej córki.